Лідар “Маладога Фронту” і экс-палітвязень Зміцер Дашкевіч на сайце арганізацыі выказаў сваё стаўленне да паводзінаў беларусаў Васіля Парфянкова і Эдуарда Лобава (таксама былыя палітычныя зняволеныя), якія ва Ўкраіне ўдзельнічалі ў пагроме расійскіх банкаў.
“У нашым канкрэтным выпадку не мае значэння, быў ты палітзняволеным альбо не, – распавёў Зміцер Дашкевіч сайту palitviazni.info. – Трэба ацэньваць сёняшнія ўчынкі і рэчы. І ізноў-такі – я нікога не асуджаў і не асуджаю. Сутнасць не ў гэтым. Я проста хачу сказаць, што людзям трэба быць паслядоўнымі”.
«Расправа з аддзяленнямі банкаў у Кіеве прайшла б па-за нашаю ўвагаю (ці мала хто і з чым распраўляецца ва Ўкраіне), каб не асобы некаторых удзельнікаў зачысткі — беларусаў, што на радзіме адзначыліся гераізмам, стаічна трымаліся ў вязніцах, а ва Ўкраіну паехалі змагацца “за нашу і вашу свабоду. Але любыя перамены і любое адраджэнне трэба пачынаць з сябе. І таму было б лагічней, каб Парфянкоў з Лобавым перайшлі на беларускую ці нават украінскую мову — і такім чынам пачалі б адраджэнне нацыі кожны ў сваёй галаве», – напісаў Зміцер Дашкевіч.
– Кожны чалавек адказны за свае ўчынкі, – дадае Зміцер. – Але, відаць, некаторым людзям прасцей быць героямі і сядзець у турме. Пасля таго, як я агучыў сваю пазіцыю адносна Лобава і Парфянкова, мяне некаторыя крытыкавалі. Вось, маўляў, Васіль Парфянкоў – герой, ён гераічна сядзіць. І гэта для мяне парадокс – адпраўляцца такім гераічным чынам за краты. Праўда, калі ты ў іх пытаеш: “Хлопцы, а чаму б вам не вывучыць лепш родную мову?”, то яны адказваюць: “Гэта для нас цяжка”. Дык вось, на мой погляд, гэта, як мінімум, поўнае глупства, калі чалавек можа сядзець у турме героем, але яму складана размаўляць на мове. І ўсё гэта выглядае крыху сумнавата.
– Васіль Парфянкоў і Эдуард Лобаў – украінскія байцы-добрахвотнікі…
– Тое, што рабіць ва Украіне з расійскімі банкамі, – гэта справа ўкраінскага народа. Але ж беларусы, якія туды накіраваліся і прасілі ўкраінскае грамадзянства, напэўна ж, не для таго туды ехалі, каб разбірацца з палітыкай дзяржавы. Я лічу, што гэта прарэгатыва ўкраінскага народа.
– І Парфянкоў, і Лобаў – былыя беларускія палітвязні і ў свой час пацярпелі ад беларускага рэжыму. Вас не крытыкавалі за тое, што не падтрымалі сваіх былых “калег”?
– І што з таго, што яны – былыя палітвязні? Многія актывісты і палітыкі прайшлі ў Беларусі праз турмы. У нашым канкрэтным выпадку не мае значэння, хто сядзеў, а хто не. Трэба ацэньваць сёняшнія ўчынкі і рэчы. І ізноў-такі – я нікога не асуджаў і не асуджаю. Сутнасць не ў гэтым. Я проста хачу сказаць, што людзям трэба быць паслядоўнымі. Можна шмат чуць гучных слоў ад некаторых пра адраджэнне нацыі, супрацьстаянне расійскай агрэсіі, але элементарна вывучыць родную мову яны не могуць. А пайсці і кідаць камяні ў вокны – вось гэта сапраўдная справа для адраджэння нацыі. Паўтаруся, трэба быць паслядоўнымі. Ёсць пэўная іерархія рэчаў, якія трэба рабіць у першую чаргу для сапраўднага адраджэння.
palitviazni.info
