28 мая 2015 быў вынесены прысуд Юрыю Рубцову, якім ён накіраваны адбываць пакаранне ў калонію тэрмінам на 2 гады. Палітвязень абскардзіў прысуд; зараз Юрый знаходзіцца ў следчым ізалятары. 24 ліпеня яго касацыйная скарга была разгледжана Брэсцкім абласным судом і пакінутая без задавальнення; прысуд уступіў у законную сілу.
Справа Юрыя Рубцова агаліла некалькі праблем прававога характару, неналежным чынам вырашаных беларускім заканадаўствам. Не дакранаючыся незаконнасці асуджэння Юрыя Рубцова судом Цэнтральнага раёна г.Мінска, калі ён быў без дастатковых падстаў прызнаны вінаватым у абразе суддзі, ў палітвязня і яго абароны ёсць вартыя ўвагі абгрунтаваныя довады на карысць таго, што нават з фармальнага пункту гледжання прысуд суда Пружанскага раёна аб прызнанні яго вінаватым ва ўхіленні ад адбыцця пакарання ў выглядзе абмежавання волі незаконны.
Вось некаторыя з важных довадаў абвінавачанага, якія засталіся без належнага ўвагі суда: прапанаваны яму для падпісання працоўны кантракт быў складзены з парушэннем заканадаўства аб працы. Што гэта азначае для звычайнага, які знаходзіцца на свабодзе, работніка? Безумоўнае скасаванне кантракта пры адпаведным звароце. Для асуджанага да абмежавання волі Рубцова гэта азначала кабалу на ўвесь тэрмін абмежавання волі: скасоўваць дамову без згоды адміністрацыі ВУАТ (выпраўчая установа адчыненага тыпу) не можа ні Рубцоў, ні нават яго наймальнік.
Ці мог Юрый абскардзіць накладзеныя на яго дысцыплінарныя спагнанні? Так, але толькі ў Дэпартамент выканання пакарання. Права на судовую праверку законнасці накладзеных спагнанняў у асуджаных да абмежавання волі няма! У гэтай частцы іх правы ўрэгуляваны нават горш, чым правы зняволеных калоній і турмаў, якія, заплаціўшы 180 000 беларускіх рублёў у якасці дзяржпошліны, могуць хаця б спадзявацца на справядлівы разгляд справы.
Сама норма аб абавязковым прымусовай працы для асуджаных да абмежавання волі ўнутрана супярэчлівая: яны абавязаны працаваць па скіраванні адміністрацыі папраўчай установы адкрытага тыпу, але пры гэтым ім прапануюць падпісаць працоўны дагавор, хоць нормы аб тым, што асуджаны абавязаны такі дагавор заключыць, закон не ўтрымлівае; ёсць норма аб тым, што асуджаны абавязаны працаваць.
Я звяртаў увагу Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу на гэтую недарэчнасць у законе, але, на думку заканадаўца, праблем у гэтым няма, і нормы Крымінальна-выканаўчага кодэкса ў гэтай частцы дасканалыя, змяняць і дапаўняць іх ніхто не збіраецца.
У палітвязня засталася магчымасць абскардзіць прысуд у парадку нагляду старшыні Брэсцкага абласнога суда, Намесніку Старшыні і Старшыні Вярхоўнага Суда Беларусі.
Павал Сапелка для palitviazni.info
