Вольга Каракіна, дзяўчына палітвязня Дзмітрыя Фурманава, распавяла сайту palitviazni.info пра тое, як праводзіць ноччу галадоўку ля сталічнага следчага ізалятара.
“Наступтсвы галадоўкі ёсць: баліць галава і пастаянна хочацца спаць”, – кажа суразмоўца.
Нагадаем, што з 26 ліпеня маці палітвязня Дзмітрыя Фурманава – Вольга Фурманава і яго дзяўчына Вольга Каракіна абвясцілі бестэрміновую галадоўку каля следчага ізалятара.
Яны патрабуюць вызваліць Дзмітрыя Фурманава, які быў затрыманы 31 мая на пікеце па зборы подпісаў ў Гродне разам з Сяргеем Ціханоўскім, а таксама іншых людзей, якія незаконна ўтрымліваюцца ў Цэнтры ізаляцыі правапарушальнікаў (1-ы завулак Акрэсціна, 36 у Мінску), а таксама спынення крымінальных справаў па артыкуле 342 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь.
“Як вядома, майго сына перавялі ў ізалятар у Жодзіна, але мы туды не пераехалі, — кажа Аляксандр Уладзіміравіч, бацька палітвязня. — З’ездзіў толькі я адзін, каб упэўніцца, што сын дакладна ў Жодзіна. Калі мы паедзем туды, то не будзе такой рэакцыі і дапамогі, якую маем у Мінску. Таму пакуль застаемся на старым месцы”.
Са слоў Аляксандра Фурманава, днём ля ізалятара галадае яго жонка, а ноччу яе змяняе Вольга Каракіна.
“Мяне ўжо пачынае трывожыць самаадчуванне маёй жонкі, – адзначае Аляксандр Уладзіміравіч. – Яе ўжо і “марозіць”, і галаўныя болі пачаліся… Не вельмі добра сябе пачувае”.
Вольга Каракіна дадае, што ў яе таксама баліць галава і пастаянна хочацца спаць.
“Гэта, відаць, і ад голаду, і ад таго, што жыццёвы графік змяніўся, – кажа суразмоўца. – Ноччу не заўсёды сплю, хаця нам і прывезлі пад СІЗА прычэп, у якім можна спаць.
Учора ноччу прыехаў АМАП, цікавіліся, чаму мы тут сабраліся. А затым, калі прыехалі журналісты, забралі аднаго хлопца. Маўляў, у іх ёсць арыенціроўка, хлопец падобны на нейкага злачынцу. Узялі пашпарт і пасадзілі хлопца спачатку ў бус для разбіральніцтва, а затым і наогул некуды звезлі.
А яшчэ ў кустах за намі сочаць сілавікі ў цывільным, мабыць, такі загад атрымалі”.
Вольга распавядае, што за ўвесь час знаходжання Дзмітрыя Фурманава за кратамі, да яе дайшло толькі шэсць лістоў.
“Піша, што, па вялікім рахунку, у яго ўсё добра, – кажа Вольга Каракіна. – Трымаецца бадзёра. Але гэта было, калі знаходзіўся ў мінскім СІЗА. А якія ўмовы ў Жодзіна — нават і не ведаю…”
palitviazni.info
Фота: svaboda.org
