У інтэрвью сайту palitviazni.info былы палітзняволены, лідар незарэгістраванага ў Беларусі руху “Маладая Беларусь” распавёў пра свой шлях у палітыцы, узгадаў часы, калі знаходзіўся за кратамі, дзе яго спрабавалі схіліць да супрацоўніцтва службісты з КДБ, і абгрунтаваў, чаму апазіцыі неабходна ўдзельнічаць у бліжэйшай парламенцкай кампаніі.
“Што прымусіла мяне заняцца палітыкай? – пачынае Артур Фінькевіч. – Тут трэба успомніць дзяцінства… Калі мне было шэсць гадоў, і Савецкі Саюз ужо разыходзіўся па швах, бацька прынёс дадому бел-чырвона-белы сцяг. “Вось, сынок, гэта наша нацыяльная святыня”, – сказаў ён тады. Гэтыя словы мне моцна ўрэзаліся ў памяць, я іх помню да гэтага часу, і, напэўна, буду помніць усё жыццё. Хаця няправільна будзе казаць, што я, шасцігадовы хлапчук, марыў займацца палітыкай. Але другі мой успамін з дзяцінства звязаны з тым, як на рэферэндуме беларусы адмовіліся ад бел-чырвона-белага сцяга, а ў краіну вярнуліся савецкія сімвалы. У той час я, 10- гадовы хлапчук, ніяк не мог усвядоміць, як сталася, што людзі добраахвотна адмаўляюцца ад сваіх нацыянальных сімвалаў. Усё гэта мела на мяне ўплыў, і з часам я патрапіў у “Малады Фронт”. Прыйшоў у арганізацыю яшчэ непаўнагадовым – мне было 16 гадоў…”
