Urodził się 22 listopada 1986 roku. Był działaczem “Młodego Frontu”. W latach 2003-2005 za aktywną działalność w tej organizacji był kilkakrotnie zatrzymywany przez funkcjonariuszy milicji i skazywany na areszty administracyjne. Podczas wyborów prezydenckich 2010 roku pracował w sztabie kandydata na prezydenta Białorusi, Uladzimira Niaklajeua.

Kronika represji

W lipcu 2003 roku, gdy Oleg Gniedczyk był jeszcze niepełnoletni, zatrzymano go za rozpowszechnianie  materiałów informacyjnych “Młodego Frontu” w Mińsku, został pobity, i od  2.00 do 19.00 był przetrzymywany na posterunku milicji. W związku z tym zdarzeniem, rodzice Gniedczyka zwrócili się do prokuratury z żądaniem ukarania winnych milicjantów.

W 2006 roku skazano go na 12 dni aresztu za udział w miasteczku namiotowym – powyborczej akcji na placu Październikowym w Mińsku.

6 stycznia 2011 roku Gniedczyk został zatrzymany jako podejrzany w sprawie karnej – za udział w masowych zamieszkach. Do 9 stycznia (3 dni) przebywał w areszcie, po czym wypuszczono go, otrzymał jednak zakaz opuszczania miejsca zamieszkania.

25 marca Gniedczykowi zmieniono środek zapobiegawczy – po tym jak przedstawiono mu oficjalne zarzuty udziału w masowych zamieszkach.  Do rozprawy przebywał w areszcie śledczym na Wołodarce. 14 maja 2011 roku miński sąd skazał go na 3,5 roku kolonii o zaostrzonym rygorze. Wyrok odbywał w kolonii nr 17 we wsi Mołodieżnyj rejonu Szkłowskiego, w obwodzie Mohylewskim. Tam 3 dni Gniedczyk spędził w karcerze rzekomo za to, że się nie ogolił. Z jego relacji wynika, że po tym, jak w lipcu 2011 roku szkłowską kolonię odwiedził prezydent, administracja kolonii zaczęła zaczepiać go i organizować prowokacje.
Został ułaskawiony 2 września 2011 roku na mocy dekretu Łukaszenki.