Michaił Marinicz urodził się 13 stycznia 1940 roku we wsi Staryje Gołowczicy w obwodzie homelskim. Ukończył białoruską politechnikę, miński instytut języków obcych oraz mińską szkołę partyjną. W latach  1990 – 1991 był merem Mińska, w latach 1990–1994 deputowany do Rady Najwyższej Białorusi XII kadencji, były minister kontaktów gospodarczych z zagranicą, a także były ambasador Białorusi na Łotwie, w Estonii i Finlandii. W 1994 roku został ambasadorem w Czechach oraz w niepełnym wymiarze, pełnomocnym ambasadorem na Słowacji i Węgrzech. W 2001 roku napisał podanie o dymisję, gdyż chciał kandydować w wyborach prezydenckich. Jednakże nie zarejestrowano jego kandydatury. Kierował organizacją społeczną “Białoruskie stowarzyszenie Diełowaja inicjatywa”.

Kronika represji

26 kwietnia 2004 roku Marinicz został aresztowany przez białoruskie KGB i skazano go na 5 lat więzienia i konfiskatę mienia. Sąd uznał go za winnego kradzieży sprzętu komputerowego, który w rzeczywistości został przekazany organizacji “Diełowaja inicjatywa” przez ambasadę USA na Białorusi. Od kwietnia 2004 roku do kwietnia 2006 roku był więźniem specjalnego więzienia KGB, oraz kolonii karnych w Orszy i Mińsku. Zwolniono go z więzienia 14 kwietnia 2006 roku.