Urodzony 16 kwietnia 1973r. w Brzostowicy Wielkiej. Dziennikarz, publicysta i bloger, działacz mniejszości polskiej na Białorusi. Pracował w grodzieńskich gazetach „Pahonia”, „Dień”, „Miestnoje Wriemia”, w polskiej gazecie „Głos znad Niemna”. Był korespondentem mińskiej niezależnej gazety „Narodnaja Wolja”. Pełnił funkcję Redaktora naczelnego „Magazynu Polskiego na uchodźstwie” – czasopisma Związku Polaków na Białorusi.

Jest aktywnym działaczem ZPB od lat 90. XX w. Zawsze twardo opowiadał się za zachowaniem pełnej niezależności organizacji od władz w Mińsku, ale w ramach ustawodawstwa Białorusi. Obecnie pełni obowiązki przewodniczącego Rady Naczelnej ZPB nieuznawanej przez władze w Mińsku. Za działalność społeczną i dziennikarską był wielokrotnie zatrzymywany, aresztowany i karany grzywną. Od 2006 jest korespondentem „Gazety Wyborczej” w Grodnie. Należy do przeciwników prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki, którego reżim niejednokrotnie krytykował w swoich artykułach.  Jest ekspertem w sprawach dotyczących historii sowieckich służb wywiadowczych i antysowieckiego zbrojnego oporu na zachodniej Białorusi, zwłaszcza w odniesieniu do działalności Armii Terytorialnej.

Kronika represji

Relacjonował wydarzenia 19 grudnia 2010r., za co został skazany na 15 dni aresztu. Był to już drugi wyrok w tej samej sprawie – za rzekome uczestnictwo w nielegalnej demonstracji. Pierwszy raz został ukarany grzywną 1 750 000 rubli. Prokuratura złożyła apelację uznając wyrok za zbyt łagodny.

18 marca 2011 roku, prokuratura obwodu grodzieńskiego postawiła mu zarzut o znieważenie Prezydenta Aleksandra Łukaszenki. 6 kwietnia 2011 został zatrzymany (początkowo na 72 godz., później na 2 miesiące), w drodze do Mińska, by wziąć udział w telekonferencji z członkami delegacji Parlamentu Europejskiego ds. Białorusi. W czasie procesu dziennikarz przebywał w więzieniu w Grodnie. Przeciwko niemu zostało wszczęta kolejna sprawa karna – za zniesławienie Łukaszenki (pkt. 1. art. 367 kodeksu karnego).

Dochodzenie przeciwko dziennikarzowi polskiej „Gazety Wyborczej” prowadziła prokuratura okręgowa. Wszystkie dowody, które przedstawiła w tej sprawie, zostały oddalone. Ubiegał się o zakończenie procesu w związku z brakiem dowodów. Apelował także o wezwanie poszkodowanego Aleksandra Łukaszenki oraz Lidii Jarmoszyny (szefowej Centralnej Komisji Wyborczej), w roli świadków. Sąd nie uznał także jego akredytacji, którą dostał w ubiegłym roku od Białoruskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Proces rozpoczął się 14 czerwca w sądzie rejonu Leninowskiego miasta Grodno. Rozprawy odbywały się rzadko, były wielokrotnie przerywane. Odbywały się za zamkniętymi drzwiami.

5 lipca 2011r. Andrzej Poczobut został skazany na 3 lata więzienia w zawieszeniu na okres 2 lat.

21 czerwca 2012 prokuratura obwodu grodzieńskiego po raz kolejny postawiła Andrzejowi Poczobutowi zarzut zniesławienia Aleksandra Łukaszenki, którego miał się dopuścić w swoich publikacjach na swoim blogu oraz białoruskich stronach internetowych „Biełorusskij Partizan” oraz „Charter 97″.

30 czerwca został on wypuszczony na wolność z zakazem opuszczania Grodna. 15 marca 2013 sprawa karna wobec dziennikarza został zamknięta z powodu braku dowodów.

23 września 2013 zgodnie z decyzją sądu rejonu Leninowskiego miasta Grodno Andrzej Poczobut zozstał zwolniony z obowiązku odbywania kary za zniesławienie prezydenta Białorusi Alaksandra Łukaszenki.