Katarina Iwanowna Sadouskaja urodziła się 28 stycznia 1946 w Homlu. Po ukończeniu szkoły wyjechała do pracy do Swietłogorska. Po roku przeprowadziła do Mińska. Pracowała jako motorniczy tramwaju, w gospodarstwie komunalnym i fabryce. Od 1988 roku zajęła się działalnością na rzecz praw człowieka. W połowie lat 90-tych współpracowała z Partią Zdrowego Rozsądku, przy siedzibie której, stworzyła specjalne centrum ochrony praw człowieka. Katarina dążyła do tego by nieść pomoc osobom najbardziej bezbronnym, znajdowała dla nich prawników, pomagała im pisać skargi, dotyczące bezprawia konkretnych urzędników i niesprawiedliwych decyzji. Katarina Sadouskaja była w stanie pomóc każdemu, nawet jeśli mieszkał daleko od Mińska, dla niej prawa człowieka były najważniejsze. Polityką się nie interesowała.

Kronika represji

W czerwcu 2005 roku przeciwko Katarinie Sadouskiej wszczęto sprawę karną, oskarżając ją o znieważenie sędziego. Wysunięto również oskarżenie o znieważenie głowy państwa: KGB przechwyciło list Katariny Sadouskiej do swojego rosyjskiego kolegi. W liście Sadouska pisała o diagnozie, która została postawiona na początku 2000 roku przez psychiatrę Szczygielskiego, który uciekł za granicę.

Z powodu choroby sprawa przeciwko niej została czasowo wstrzymana. Sadouska przeszła operację, po czym śledczy KGB odwieźli ją 25 czerwca 2006 roku do szpitala psychiatrycznego. Później przeniesiono ją do aresztu śledczego. 23 października 2006 roku Katarina Sadouskaja została skazana na 2 lata pozbawienia wolności za znieważenie Aleksandra Łukaszenki i sędziego.  Wyrok odbywała w żeńskiej kolonii karnej w Homlu. Zgodnie z decyzją administracji kolonii i postanowieniem sądu, Sadowska wyszła  na wolność 25 maja 2007 roku.