2 września 1998 roku były student mińskiego Uniwersytetu Państwowego  Radioelektroniki i Informatyki Aleś Muchin poprosił o udzielenie mu azylu politycznego w Polsce.

Kronika represji 

28 lutego 1998 roku Aleś Muchin  wraz ze swoimi przyjaciółmi – Andriejem Giliewiczem i  Pawłem Muraszką, wracając z koncertu białoruskiej grupy rockowej “NRM”, napisali na murach domów i płotach przy ulicy Orłowskiej hasło “Żywie Biełaruś” (Niech żyje Białoruś), “Wolność dla więźniów politycznych” oraz hasło dotyczące białoruskiego prezydenta – “Łuku na muku” (Łukę (Łukaszenkę) na mąkę). Obok haseł narysowali narodowe biało-czerwono-białe flagi. Wszyscy 3 studenci od razu po wykonaniu graffiti na murach zostali zatrzymani przez milicyjny patrol. Zostali oni doprowadzeni na posterunek milicji, gdzie do rana odbywały się przesłuchania.  Wszczęto sprawę karną z 3 artykułów KK republiki Białorusi:  201, pkt.2 “złośliwe chuligaństwo”, 96 – “uszkodzenie mienia” i. 205 – “wciągnięcie osób niepełnoletnich do działań przestępczych” (Paweł Muraszka miał wtedy 17 lat, Andriej Giliewicz i Aleś Muchin – po 18).

8 maja 1998 roku sąd w Mińsku rozpatrywał sprawę i uznał całą trójkę za winną zarzucanych im czynów. Wszyscy zostali skazani na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu.