Kiedy podczas jednej z akcji, omonowcy zabrali Nikicie Sasimowi białoruską flagę narodową,  zawiesił na kiju swoją dżinsową koszulę – i to stało się symbolem nadziei na przemiany.

Nikita Sasim urodził się w Baranowiczach, w obwodzie brzeskim. Po ukończeniu szkoły uczył się w kolegium przemysłu lekkiego. Był członkiem ruchu “Żubr”. Po tym, jak oddział Białoruskiego Republikańskiego Związku Młodzieży, któremu przewodniczył Sasim, przyłączył się do ruchu “Żubr” Nikita po raz pierwszy został skazany na 10 dni aresztu za rozpowszechnianie niezależnych gazet. Po miesiącu, w maju 2004 roku został relegowany z kolegium. Za udział w akcjach był wielokrotnie skazywany na areszty administracyjne. 16 września 2005 roku podczas akcji organizacji “Pamiętamy!” w Mińsku został pobity przez omonowców i trafił do szpitala z urazem głowy.

W latach 2001-2002 był jednym z obrońców Kuropat – miejsca pochówku ofiar stalinizmu pod Mińskiem, przez które władze w tym czasie miały zamiar poprowadzić drogę. W latach   2005-2006 brał udział w młodzieżowej akcji “Jeans”.

Kronika represji

W  2005 roku przeciwko Sasimowi wszczęto sprawę karną. Funkcjonariusze milicji zatrzymali go 8 stycznia i oskarżyli o to, że napisał na budynkach wzdłuż prospektu Franciszka Skoriny i ulicy Wołodarskiego w Mińsku hasła “Wolność dla Marinicza!”. Po zatrzymaniu 3 dni spędził w areszcie tymczasowym, po czym przedstawiono mu zarzuty z artykułu  218, pkt.1 KK (“umyślne zniszczenie lub uszkodzenie mienia”). 5 kwietnia 2005 roku sprawa została zakończona z powodu małej szkodliwości czynu.

14 marca 2006 roku Nikita Sasim został zatrzymany w Mińsku i oskarżony o uchylanie się od obowiązku służby wojskowej.  Do procesu 2 miesiące spędził w areszcie śledczym a Baranowiczach. 12 maja 2006 roku został skazany na 3 miesiące aresztu. Po zwolnieniu kilkakrotnie próbowano go zwerbować do wojska. Z tego powodu Sasim opuścił Białoruś.