Trzy lata temu, 19 grudnia 2010 r. po rozpędzeniu z użyciem siły wiecu protestacyjnego na placu Niepodległości w Mińsku, nastąpiła seria aresztowań i zatrzymań oraz prześladowania członków opozycji, aktywistów i obywateli, którzy brali udział w pokojowych demonstracjach w stolicy Białorusi. Wskutek tych wydarzeń wielu z nich, w tym kilku kandydatów w wyborach prezydenckich, zostało skazanych wyrokami sądu. 19 grudnia został także zatrzymany kandydat na prezydenta Republiki Białoruś, opozycyjny polityk Mikoła Statkiewicz, który do dnia dzisiejszego nie odzyskał wolności.
26 maja 2011 r. Mikoła Statkiewicz został skazany wyrokiem sądu Rejonu Lenińskiego miasta Mińska na 6 lat pozbawienia wolności, którą to karę miał odbyć w kolonii o zaostrzonym rygorze, na mocy rozdziału 2, artykułu 293 Kodeksu Karnego Republiki Białoruś. Do chwili obecnej Mikoła Statkiewicz odbył połowę zasądzonej mu kary pozbawienia wolności.
Przedstawiciele białoruskich organizacji ochrony praw człowieka, które śledziły przebieg posiedzenia sądu doszli do wniosku, że podczas rozprawy nie udowodniono, że Mikoła Statkiewicz jest winny popełnienia zarzucanych mu czynów – organizacji masowych zamieszek bądź bezpośredniego kierowania nimi i brania w nich udziału. Sposób przeprowadzenia rozprawy nie odpowiadał standardom wyznaczonym przez zasady niezależnego i bezstronnego orzekania. Organizacje ochrony praw człowieka nie zgadzają się także z zakwalifikowaniem przez władze wydarzeń z 19 grudnia 2010 r. jako masowych zamieszek. Nadużycie siły przez organy porządkowe Białorusi i następujące po tym wydarzeniu represje wywołały zdecydowane i jednoznaczne potępienie ze strony społeczności międzynarodowej.
Jako oficjalnie zarejestrowany w Centralnej Komisji Wyborczej Białorusi kandydat na urząd prezydenta, Mikoła Statkiewicz rzeczywiście wielokrotnie wzywał obywateli tego państwa do wzięcia udziału w pokojowej demonstracji wyrażającej protest i wyrażenia swojej opinii odnośnie wyborów na prezydenta Białorusi i uczestnictwa w nich sprawującego władzę od 1994 roku Aleksandra Łukaszenki.
FIDH i organizacja „Wiosna” stwierdziły, że prawo do organizowania pokojowych zgromadzeń jest gwarantowane przez Konstytucję Białorusi oraz międzynarodowe normy prawa odnoszące się do praw człowieka.
19 czerwca 2011 r. grupa robocza ds. arbitralnych aresztowań przy Radzie Praw Człowieka ONZ wydała opinię mówiącą, iż pozbawienie wolności Mikoły Statkiewicza było decyzją arbitralną, naruszającą artykuł 9 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i artykuł 9 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, który został ratyfikowany przez Republikę Białoruś. Grupa robocza wezwała władze Białorusi do podjęcia niezbędnych kroków w celu naprawy sytuacji, w tym do natychmiastowego uwolnienia Statkiewicza i wypłacenia mu adekwatnego odszkodowania.
Podczas odbywania kary w kolonii w mieście Szkłów, Mikoła Statkiewicz poddawany był niejednokrotnie różnego rodzaju karom dyscyplinarnym, między innymi zamykany był w izolatce i specjalnych celach z powodu „złośliwego naruszania dyscypliny”. 12 stycznia 2012 r. na zamkniętym posiedzeniu sąd rejonowy w Szkłowie zmienił warunki odbywania przez Statkiewicza kary na bardziej surowe – trzy lata więzienia. Podczas całego tego okresu na Statkiewicza wywierano naciski, aby zmusić go do podpisania prośby o ułaskawienie. W tym celu kierownictwo organizowało liczne prowokacje, między innymi związane z wyborem więźniów, którzy przebywali razem z nim w celi.
W opinii FIDH i organizacji „Wiosna”, prześladowanie Mikoły Statkiewicza jest związane wyłącznie z jego działalnością polityczną, w tym z pokojowym wykorzystywaniem przez niego prawa do wolności zgromadzeń i wypowiedzi, a jego wyłącznym celem było przerwanie działalności politycznej Statkiewicza.
W związku z tym, FIDH i organizacja „Wiosna” domagają się od władz Białorusi natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Nikołaja Statkiewicza oraz innych więźniów politycznych, ich pełnej rehabilitacji oraz wynagrodzenia wyrządzonej szkody.
spring96.org
