Wasyl Liawonau – były minister rolnictwa i gospodarki żywnościowej. Przed objęciem stanowiska ministra, był przedstawicielem handlowym Białorusi w Niemczech, kierował komitetem obwodu mohylewskiego partii. Od tego czasu Wasyl Liawonau zna się z prezydentem Białorusi Aleksandrem Łukaszenką, który w tym czasie kierował sowchozem «Gorodiec». W czasie wyborów na pierwszego prezydenta Białorusi, Wasyl Liawonau otwarcie wspierał Kebicza, jednak mimo to, przyjął ofertę Aleksandra Łukaszenki i zajął stanowisko ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej. W. Liawonau nie poparł idei listopadowego referendum w 1996 roku, po tym wydarzeniu, w ministerstwie rozpoczęły się zmasowane kontrole.

Wasyl Liawonau konsekwentnie wysuwał oferty reform rolnictwa, które miały na celu reformę wspólnej własności, powiązanie rolnictwaz gospodarką rynkową, uwolnienie od odgórnego sterowania, co stało się główną przyczyną jego aresztowania.

Kronika represji

Wasyl Liawonau został aresztowany 11 listopada 1997 roku w swoim biurze. Jego aresztowanie nagrywała grupa operatorów białoruskiej telewizji, następnie, materiał był wielokrotnie emitowany w telewizji białoruskiej, co zostało ocenione przez Centrum Praw Człowieka Viasna jako nacisk na śledczych i sąd. Jako nacisk na sąd można uznać również publiczne wypowiedzi A. Łukaszenki, na przykład podczas przemówienia na spotkaniu S.A. «Świt» trzy dni po aresztowaniu W. Liawonaua (przemówienie transmitowała białoruska telewizja): «Uprzejmie proszę aby Głuchowski prowadził śledztwo w najbardziej surowy sposób! Działajcie mimo wszystko!» Na tym samym zgromadzeniu A. Łukaszenka publicznie oskarżył Wasyla Liawonaua o udział w zabójstwie E. Mikołuckiego. Należy zauważyć, że prokuratura nie postawiła zarzutów więźniowi co do ostatniej «zbrodni».

Eks-ministrowi postawiono zarzuty na podstawie trzech artykułów kodeksu Karnego RB: art. 91.1 – «kradzież mienia w bardzo dużych rozmiarach», art. 169 – «łapówki» i art. 213 -«nielegalne posiadanie amunicji i broni».

W czasie procesu, który rozpoczął się 17 sierpnia 1999 roku, Wasyl Liawonau nie przyznał się do winy. Już w pierwszej swojej wypowiedzi stwierdził, że uważa swoje aresztowanie za sprawę motywowaną politycznie, nie wierzy w sprawiedliwość sądu ponieważ, jego zdaniem, wyrok nie zostanie wydany przez sąd, ale osobiście przez A. Łukaszenkę.

14 stycznia 2000 r. Wasyl Liawonau został uznany przez Sąd Najwyższy winnym przekupstwa i kradzieży mienia państwowego, za co został skazany na karę 4 lat więzienia z konfiskatą mienia. Wyrok wydał sędzia sądu Najwyższego Białorusi Wiktor Czertowicz.

Zwolniony w dniu 5 października 2000 r. na mocy amnestii. Od 2001 r. przewodniczący komitetu organizacyjnego ruchu «Za nową Białoruś».