Walerij Siedow – białoruski działacz, znany ze swojego udziału w akcjach protestu na przełomie lat 80. i 90. Siedowa nazywa się ostatnim dysydentem ZSRR. Urodził się w Gruzji w latach 60. w rosyjskiej rodzinie, jego dziadek pochodził z rodu Kozaków, których Katarzyna II wysłała na Kaukaz.

Siedow był współpracownikiem gazety “Nowosti Wozrożdienia” (“Aktualności Renesansu”), pracował w Instytucie Filozofii Akademii Nauk, robił doktorat. Kiedy w 1989 roku powstał Białoruski Front Ludowy, Siedow wstąpił do niego. Wkrótce został wybrany na członka Zarządu BFL.

Kronika represji
7 listopada 1990 roku Siedow brał udział w antykomunistycznym mitingu, został zatrzymany i umieszczony na Wołodarce.  Sprawa karna przeciwko niemu została wszczęta w związku z tym, że podczas mitingu Siedow wszedł na pomnik Lenina przed budynkiem parlamentu i wywiesił na nim antykomunistyczny symbol: krzyż owinięty drutem kolczastym, na którym zawieszona został kurtka więźnia politycznego z Gułagu. Siedow postawił ten krzyż “w imieniu dziesiątków milionów represjonowanych osób, w tym i Białorusinów” (cytat z wywiadu Siedowa dla “Radia Swaboda”).

Właśnie Walerij Siedow był pierwszą osobą, która ogłosiła na Białorusi polityczny protest głodowy. W areszcie spędził on 70 dni, przez 32 dni prowadził głodówkę.

Po 20 latach ponownie wrócił do polityki i działalności opozycyjnej.  20 stycznia 2011 roku Siedow wyszedł na pikietę solidarności z więźniami politycznymi, przetrzymywanymi w aresztach w związku z udziałem w demonstracji na Placu Niepodległości 19 grudnia 2010 roku. Za to, że trzymał w rękach ikonę i portret Mykoły Statkiewicza został skazany na 12 dni aresztu.