Zawodowy żołnierz, sierżant. Mieszkaniec jednostki wojskowej pod Połockiem, okręg Witebski. Zwolniony ze służby (początkowo przeniesiony z kontraktu na służbę okresową) po szeregu zatrzymań przez milicję w latach 1998-1999 za zrywanie flag państwowych z budynków urzędowych miasta Połocka.

Kronika represji

Siarhiej Lawiejkin z przyjaciółmi – studentami Państwowego Uniwersytetu Połockiego, Anatolem Blizniecowem i Olegiem Kajdowem – pociągnięty został do odpowiedzialności karnej w świetle artykułu o “Umyślnym wandalizmie” (obrona wnosiła o zmianę kwalifikacji czynu na “Bezczeszczenie symboli państwowych”). Śledztwo a następnie proces brały pod uwagę dwa etapy sprawy: 9 kwietnia 1998, gdy wszyscy trzej zerwali czerwono-zieloną flagę z dachu połockiego Rejonowego i Miejskiego Komitetu, oraz 10 kwietnia 1999, gdy tę flagę zdjęli znowu z budynku Komitetu Rejonowego. Tego to dnia ich zatrzymano i ciężko pobito. Mężczyźni przyznali się do popełnionych czynów, wyjaśniając jednakże, że ich celem nie był wandalizm, a raczej przeświadczenie, że zerwane flagi nie odpowiadają historycznej tradycji narodu białoruskiego. Wszyscy trzej oświadczyli, że za symbol Białorusi uważają flagę biało-czerwono-białą, ponieważ tak byli uczeni w szkole.

Proces trzech młodych Połocczan odbywał się przed sądem wojskowym w Witebsku w czerwcu 1999 roku. Oskarżeni zostali z art. 186 pkt. 2 (“bezczeszczenie symboli państwowych”). Siarhiej Lawiejkin skazany został na karę grzywny w wysokości 200 milionów rubli białoruskich (ówczesna równowartość ok. 450 dolarów USA) oraz degradację do stopnia szeregowego.