Michaił Żamczużny urodził się w 1955 roku w Witebsku. Pracował na Uniwersytecie Technologicznym w Witebsku. Docent, kandydat nauk, autor kilku monografii i opracowań.
Jako pierwszy w kraju zarejestrował domowej roboty samochód na paliwo alternatywne. Na uniwersytecie prowadził laboratorium, w którym badano problem przemysłowego wytwarzania wodoru. Mówią o nim: utalentowany naukowiec, który nie interesuje się polityką.
Kronika prześladowań
Nieoczekiwanie działalnością naukowców zainteresowało się KGB. Przeciwko szefowi laboratorium wszczęto proces karny. Michaiłowi proponowano współpracę z KGB, miał zeznawać przeciwko swoim przełożonym. Odrzucił te propozycje. W 2007 roku został skazany na 5 lat więzienia na podstawie artykułu 210. kodeksu karnego „Kradzież poprzez nadużycie pełnomocnictw”.
Po zakończeniu procesu, Michaił Żamczużny próbował odwoływać się od wyroku, ale sprawa była skomplikowana: dotyczyła opracowań naukowych i wymagała dużo pieniędzy na prawników z doświadczeniem w tej dziedzinie.
Po uwolnieniu w 2012 roku Żamczużny odmówił rehabilitacji jego imienia i nie wrócił na uniwersytet, gdzie został oskarżony. Postanowił przyłączyć się do członków organizacji „Platforma”, która zbierała informacje na temat sytuacji w miejscach pozbawienia wolności. Po likwidacji „Platformy” zgodził się zostać założycielem nowej organizacji „Platforma Innowacji”.
Michaił Żamczużny został aresztowany tydzień po ogłoszeniu wyroku wobec dyrektora CHKPU „Platforma Innowacji” Andrieja Bondarenko. Szczegółowe informacje na temat okoliczności sprawy karnej przeciwko Michaiłowi Żamczużnemu nie zostały ujawnione. Adwokat odmówił udzielenia informacji, powołując się na zapis o nieujawnianiu informacji. Jednak okazało się, że Michaiła Żamczużnego zatrzymano na podstawie kilku artykułów kodeksu karnego – 376 (część 1, część 2), 375 (część 1), 431 (część 1, część 2). Są to – celowe ujawnienie tajemnicy służbowej, nielegalne nabycie (produkcja) urządzeń umożliwiających otrzymywanie tajnych informacji, a także wręczanie łapówek.
10 lipca 2015 roku Witebski Sąd Okręgowy uznał go winnym na podstawie artykułów 376 (rozdz. 1, rozdz. 2), 375 (rozdz. 1) i 431 (rozdz. 1, rozdz. 2) kodeksu karnego (celowe ujawnianie tajemnicy służbowej, nielegalne nabycie (produkcja) urządzeń umożliwiających otrzymywanie tajnych informacji, które stanowią tajemnicę służbową; łapówkarstwo) i skazał na sześć lat więzienia w kolonii ścisłego reżimu.
23 października kolegium sądowe do spraw karnych Sądu Najwyższego Białorusi rozpatrzyło odwołanie od wyroku i wyznaczyło surowszą karę – sześć i pół roku pozbawienia wolności.
Żamczużny znajduje się teraz w miejscu odbywania kary – w kolonii № 14 w miasteczku Nowosady rejonu borysowskiego.
Białoruskie organizacje broniące praw człowieka uznały Michaiła Żamczużnego za więźnia politycznego. Pod tekstem oświadczenia podpisali się: przewodniczący zlikwidowanego przez władze Centrum Obrony Praw Człowieka “Wiasna” Aleś Bialacki, przewodniczący Białoruskiego Komitetu Helsińskiego Oleg Gulak, przewodniczący Centrum Transformacji Prawnej (Lawtrend) Jelena Tonkaczewa, szef Komitetu Pomocy Represjonowanym „Solidarność” Inna Kulej, dyrektor Białoruskiego Centrum Dokumentacji Raisa Michajłowskaja, prezes Białoruskiego Domu Praw Człowieka imienia Borysa Zwozskowa Tatiana Riewiaka i były przewodniczący Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Żanna Litwina.
