Улляна Рыгораўна Захаранка, маці зніклага ў 1999 годзе экс-міністра ўнутраных спраў Беларусі Юрыя Захаранкі дамагалася, каб каб суд прызнаў яе сына памерлым.
Суддзя Мінскага гарадскога суда скарысталася папярэднім рашэннем Кастрычніцкага суда сталіцы, паводле якога працягваецца тэрмін вышуку былога міністра ўнутраных спраў Беларусі.
Зніклы беларускі палітык, экс-кіраўнік Цэнтрвыбаркама Беларусі.
Нарадзіўся 7 верасня 1958 году ў пасёлку Радзічава Слуцкага раёна Мінскай вобласці. Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт, юрыст. У 1986-1990 гадах працаваў дацэнтам кафедры права Беларускага дзяржаўнага інстытута народнай гаспадаркі, затым – начальнікам аддзела эканоміка-прававой работы Дзяржэканомплана БССР. З мая 1991 быў першым намеснікам старшыні Маладзечанскага гарвыканкама.
Дэпутат Вярхоўнага Савета 12 і 13-го склікання, генеральны сакратар Эканамічнага суда СНД. У красавіку 1994 г. балатаваўся ў Канстытуцыйны Суд РБ, але не атрымаў падтрымкі большасці дэпутатаў. Падчас прэзідэнцкіх выбараў 1994 году быў у выбарчым штабе кандыдата Аляксандра Лукашэнкі.
Пасля перамогі Лукашэнкі на прэзідэнцкіх выбарах прызначаны віцэ-прэм’ерам, аднак неўзабаве яго знялі з пасады, пасля чаго Віктар Ганчар перайшоў у апазіцыю і ўступіў у Аб’яднаную грамадзянскую партыю.
Быў прызначаны таксама старшынёй Цэнтрвыбаркама, але актыўна выступаў супраць Лукашэнкі падчас рэферэндума 1996 году, таму быў пазбаўлены і гэтай пасады.
Напярэдадні знікнення выконваў абавязкі старшыні Вярхоўнага Савета. На 19 верасня 1999 году было прызначана пашыранае пасяджэнне Вярхоўнага Савета 13-га склікання, на якім павінна было разглядацца заключэнне Спецыяльнай камісіі Вярхоўнага Савета аб здзяйсненні кіраўніком краіны шэрагу злачынстваў, якія могуць стаць падставай для імпічменту – адхілення ад улады.
У гэты ж час у адносінах да Ганчара расследвалася крымінальная справа, якая была звязана з яго удзелам у якасці старшыні Цэнтрвыбаркама пры правядзенні альтэрнатыўных выбараў Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (сакавік-ліпень 1999 г.).
У межах ажыццяўлення аператыўных мерапрыемстваў і мераў “па супрацьдзеянню палітычнаму экстрэмізму” за В.Ганчаром ажыццяўлялася негалоснае назіранне, у тым ліку за ўсімі яго перасоўваннямі па г.Мінску і за яго межамі, праслухоўванне тэлефонных перамоваў.
Віктар Ганчар бясследна знік у Мінску 16 верасня 1999 году разам са сваім сябрам – бізнесменам Анатолем Красоўскім.
Belarusian
