Więźniowie zmuszeni są do jedzenia pokrowcem na szczotkę do zębów.
Dla przypomnienia, kilka miesięcy temu, więzień polityczny Dzmitryj Daszkiewicz pisał o poniżeniach, na które codziennie narażony był wraz z współwięźniami – polegających na przykład na tym, że nie pozwalają korzystać ze zwykłych łyżek, poza posiłkami z harmonogramu. A oznacza to, że więźniowie nie normalnie mogą mieszać cukru w herbacie, ani zjeść własnej żywności z paczek, zmuszeni będąc do korzystania z pokrowców na szczotki do zębów. Dzmitryj Daszkiewicz pisał już skargę do Departamentu Realizacji Wyroków z prośbą o sprawdzenie legalności takich wynaturzonych form regulaminu. Odpowiedź DRW głosi, że prawo stanowiące podstawę takiego regulaminu istnieje, jednak Departament nie wskazał jaki dokument przewiduje taką normę, stąd pojawia się pytanie, czy ten dokument w rzeczywistości powstał.
Biuro prasowe «Młodego Frontu» cytuje pełen tekst odpowiedzi Dzmitryja Daszkiewicza do MSW:
«Zgodnie z art. 21 Konstytucji Republiki Białoruś, państwo zapewnia realizację praw i swobód obywateli Białorusi, określonych w Konstytucji, przepisach prawa i umowach międzynarodowych podpisanych przez państwo.
Zgodnie z art. 25 Konstytucji Republiki Białoruś (art. 8 Międzynarodowego Paktu ONZ «Oprawach człowieka i obywatela»), nikt nie ma prawa być poddawany torturom, ani traktowany w sposób okrutny, nieludzki lub uwłaczający jego godności.
Art 40 Konstytucji Republiki Białoruś nakłada na organy państwowe i odpowiedzialne w niej jednostki obowiązek rozpatrzenia dowolnego wniosku i odpowiedzi na ten wniosek w ustawowym terminie.
Art 62 Konstytucji Republiki Białoruś daje mi prawo do pomocy prawnej w celu ochrony moich praw i wolności, w tym prawa do uzyskania pomocy adwokackiej w dowolnym okresie.
P.p. 55.8 Regulaminu wewnętrznego zakładów karnych daje mi również prawo składania wniosków, oświadczeń i skarg nie tylko do administracji zakładu karnego, ale i do zwierzchnich organów systemu wykonawczego karnego, do sądów, organów prokuratury, władzy państwowej i samorządowej.
Zgodnie z art. 10 Międzynarodowego Paktu «O prawach człowieka i obywatela», wszystkie osoby pozbawione wolności, mają prawo do ludzkiego traktowania z poszanowaniem ich godności jako ludzi.
Zgodnie z p.p. 52.5 Regulaminu wewnętrznego aresztów śledczych systemu penitencjarnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Republiki Białoruś nr 3 z dnia 13.01.2004 (poprawka decyzji MSW z 10.03.2010 nr 54) osoby zatrzymane w ramach procedury aresztu tymczasowego, mają prawo do indywidualnego wyposażenia w naczynia i sztućce (miska, kubek, łyżka).
Dziękuję za odpowiedź (z dn 28.12.2012 nr -29/D-3297) na mój poprzedni wniosek. Jednakże państwa odpowiedzi pozostawiły jeszcze więcej pytań.
Po pierwsze, nie zrozumiałem na jakim akcie prawnym się Państwo opierają, informując, że «zgodnie z wymogami urzędowych aktów normatywnych i prawnych /…/ osoby zatrzymane w aresztach i zakładach penitencjarnych otrzymują na swój stały użytek jedynie aluminiowe kubki. Miski i łyżki wydawane są więźniom jedynie w chwilach wydawania posiłków», – nie rozumiem nadal o jakim dokumencie mowa?
Po drugie, jeżeli istnieje możliwość wydania kubka do stałego użytku, to co przeszkadzałoby zrobić to samo z łyżką? Rozumiem, że jesteście przekonani, że ominie was ludzki sąd, jednak z pewnością nie ominie was sąd Boży. Zastanawia mnie czy będziecie mieć dość wstydu za sposób, w jaki znęcaliście się nad ludźmi każąc im jeść pokrowcami od szczotek do zębów zamiast łyżek?
Po trzecie, w DRW MSW RB pojawili się i ludzie rozumni, którzy wymyślili coś takiego jak Aneks do Regulaminu wewnętrznego zakładów karnych (z dn. 20.10.2000 nr 174), w wersji z poprawką z 05.11.2008 nr 321, którego punkt 10 mówi, że skazany ma prawo posiadać przy sobie: «kubek, łyżkę (aluminiową, plastikową, drewnianą)». Skąd więc tak szybko znaleźli się sadyści, w duchu typowo białoruskiego humanizmu zabraniający korzystania z łyżki? Nic mnie już nie zdziwi w naszym carstwie. Prosiłbym jednak o numer odnośnego dokumentu normatywnego, lub “prawnego aktu”, jak go Państwo określacie.
Zważywszy na moje niemałe doświadczenie w bezsensownej korespondencji z Departamentem Realizacji Wyroków, nie żywię naiwnych nadziei wyłowienia prawdy w treści wydobytej z trzewi struktur penitencjarnych MSW RB. Stąd daję sobie prawo do zwrócenia się do organizacji międzynarodowych, w tym do Komitetu Obrony Praw Człowieka ONZ, z nadzieją, że choć społeczność międzynarodowa może osądzić tortury stosowane w “penitencjarnych” instytucjach DRW MSW RB».
Warto wspomnieć, że przewodniczący «Młodego frontu» Dzmitryj Daszkiewicz został skazany w roku 2011, na 2 lata pozbawienia wolności za akt wandalizmu i przemocy. Pobił on rzekomo, wraz z innym członkiem frontu młodzieżowego Eduardem Lobauem, przypadkowych przechodniów, w przeddzień wyborów prezydenckich w 2010 roku. W sądzie Daszkiewicz nie przyznał się do winy i nazwał cały incydent prowokacją służb specjalnych.
Po roku odbywania wyroku w kolonii karnej w Gorkach, Dzmitryj Daszkiewicz został posądzony o umyślne naruszenie regulaminu i przeniesiony do Głubokskiej kolonii karnej, gdzie w ciągu kilku miesięcy został ponownie osądzony i dodano mu do wyroku dodatkowy rok.
charter97.org
