Палітвязень і сябра ГА “БАЖ” даслаў сваёй бабулі не зусім звычайны ліст. У ім Васьковіч просіць, каб у дачыненні да яго “не было ніякіх скаргаў, ніякай самадзейнасці”.

«Тут жыву я, а не вы … Ці хочаце мне нашкодзіць? », – піша Васьковіч.

Далей палітвязень удакладняе: «У прэсе пра мяне пісаць можна. Але – не часта і толькі тое, што я ёсць зняволены».

Таксама ён просіць, каб у прэсе не пісалі пра канкрэтны змест яго лістоў. Віншаванні, лісты падтрымкі, агульная інфармацыя пра яго жыццё ў зняволенні, – такое кола тэм вызначае сам Васьковіч.

– Відаць, публікацыі пра Яўгена Васьковіча ў друкаваных і электронных СМІ (а дакладней – пра некаторыя падрабязнасці яго жыцця ў турме) вельмі раздражняюць улады. І гэта нейкім чынам адбіваецца на самім палітвязні, – лічыць Анатоль Санаценка, галоўны рэдактар ​​«Бобруйского курьера» (газеты, у якой больш за год працаваў Васьковіч). –– Ці то ў турме на яго аказваюць маральна-псіхалагічнае ўздзеянне, ці то адбываецца нешта іншае … Магчыма, шматлікія пакаранні Васьковіча кожны раз суправаджаюцца фразамі, што, маўляў, калі б пра яго не пісалі, то і такіх праблем бы ў яго не было …

Нагадаем, у пачатку жніўня 2012 года рэдактар «Бобруйского курьера» звяртаўся са скаргай у грамадскую назіральную камісію пры Упраўленні юстыцыі Магілёўскага аблвыканкама. Падставай для звароту сталі факты цэнзуры перапіскі з Васьковічам: не даходзілі лісты да яго і ад яго.

14 верасня 2012 года старшыня камісіі Віктар Сідарэнка сустрэўся і пагутарыў з палітвязнем у магілёўскай турме № 4.

baj.by