Імя маладзёжнага актывіста Андрэя Кіма стала вядома шырокай грамадскасці ў 2008-м, пасля пратэстнай акцыі прадпрымальнікаў, якія не пагаджаліся з указам Аляксандра Лукашэнкі аб тым, што на працу можна браць толькі блізкіх сваякоў.
На той час Андрэй Кім ужо меў у сваёй біяграфіі некалькі “сутачных адсідак”, звязаных з уласнай грамадскай дзейнасцю, а зімой 2008-га стаў адным з фігурантаў так званай “справы чатырнаццаці”.
Яго, як і многіх з тых, хто праходзіў па гэтай справе, абвінавацілі па артыкуле: “Гвалт або пагроза прымянення гвалту ў дачыненні да супрацоўніка міліцыі”, а таксама ў дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак і ўдзеле ў гэтых дзеяннях.
Гэтая справа, шытая па меркаванні многіх праваабаронцаў белымі ніткамі, дайшла да суда, ніводнага апраўдальнага прысуду па ёй не было. Трапіў за краты і Андрэй Кім. Суддзя Алена Ільіна палічыла віну Андрэя даказанай і вынесла вердыкт — паўтара гады ў калоніі агульнага рэжыма.
Аднак ужо летам 2008-га, пасля спецыяльнага указа Аляксандра Лукашэнкі Андрэй Кім быў вызвалены.
Пасля вызвалення актывіст не спыніў сваёй грамадскай дзейнасці і ізноў трапіў за краты ў 2010-м, падчас прэзідэнцкай кампаніі. У тым жа годзе яму ўдалося эміграваць з Беларусі. Хлопец жыў ва Украіне і Расіі. Пасля вяртання ў Беларусь ён заняўся рэалізацыяй шэрага культурніцкіх і асветніцкіх праектаў, мэту якіх можна акрэсліць, як “пашырэнне беларускага на Беларусі”.
У інтэрвь’ю сайту palitviazni.info Андрэй распавёў пра сваё цяперашняе стаўлене да “справы чатырнаццаці”, пра тое, як яму ўдалося “збегчы” з турмы і патлумачыў, чаму не збіраецца вяртацца ў палітыку.
