Палітычныя рэпрэсіі супраць Вячаслава Сіўчыка распачаліся амаль дваццаць гадоў таму. Ён стаў адным з фігурантаў крымінальнай справы, пасля падзей “гарачай вясны 96-га”. Сіўчыка абвінавачвалі ў “дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак”. Дарэчы, менавіта пасля ўзбуджэння гэтай крымінальнай справы былі вымушаны пакінуць Беларусь Зянон Пазьняк і Сяргей Навумчык. А пераслед Вячаслава Сіўчыка працягнуўся.
Ён неаднаразова затрымліваўся беларускай міліцыяй, супраць яго чыніліся правакацыі. У 2006-м, падчас пратэстаў па выніках прэзідэнцкай кампаніі, Сіўчык быў літаральна скрадзены невядомымі з Кастрычніцкай плошчы Мінска, дзе быў разбіты намётавы лагер пратэстоўцаў. У 2010-м ён ізноў стаяў на Плошчы, разам з дзесяткамі тысяч тых, хто не верыў у чарговую “элегантную” перамогу Аляксандра Лукашэнкі. Менавіта пасля гэтых падзей, пад пагрозай чарговай крымінальнай справы, Сіўчык быў вымушаны пакінуць Беларусь і апошнія чатыры з паловай гады правесці ва украінскай эміграцыі.
Палітык, які яшчэ ў сярэдзіне 2000-х стварыў грамадскі Рух салідарнасці “Разам”, вярнуўся на радзіму некалькі месяцаў таму. Аб тым, як жылося яму за межамі Беларусі, аб знаёмстве з Міхасём Жызнеўскім, аб шматлікіх акцыях у падтрымку беларускіх палітвязняў і аб сутнасці беларускага рэжыму Вячаслаў Сіўчык распавядае сайту palitviazni.info.
Read More